Het NOC van het Rode Kruis Vlaanderen bestaat ondertussen meer dan één jaar. Dat betekent dat onder de bewoners er al velen zijn die een beslissing hebben gekregen rond de aanvraag voor asiel in ons land. Velen werken ook. Meestal in de buurt, soms wat verder.
bewoners met een gunstige beslissing worden verondersteld een eigen woonst te zoeken. Wetende dat dit voor eigen mensen, zeker voor alleenstaanden, een bijna onmogelijke opdracht is, moeten wij allen er ons van bewust zijn dat het voor alleenstaande mannen met allochtone achtergrond, evident nog moeilijker is. Zelfs voor gezinnen is het aartsmoeilijk. Wanneer deze mensen niet direct een woonst vinden kunnen ze 2 maanden in het opvangcentrum blijven. Deze tussenopvang is maximaal verlengbaar tot 4 maanden. Daarna moeten ze het opvangcentrum verlaten en vallen zij onder de vleugels van OCMW Berlaar. Zij kunnen niet terecht in een lokaal opvang initiatief. Onder Theo Vranken werden de LOI’s van kleinere gemeenten drastisch afgebouwd. Ondanks onze opmerkingen destijds heeft de huidige meerderheid niets gedaan om deze evolutie tegen te houden. Dit ronduit kortzichtig beleid zet Vlaanderen nu met de rug tegen de muur. Het resultaat is immers dat er een dramatisch tekort is aan transitwoningen, laat staan woningen voor de allerzwaksten. Het wanbeleid van de Vlaamse regering op gebied van sociale woningen maakt het drama kompleet.