Naar aanleiding van een gespreksavond in Berlaar stelden we vast dat communicatie vanuit het asielcentrum van Berlaar, via de gemeente zo goed als onbestaande is. Althans dat is de perceptie. We herinneren ons dat in het begin werk werd gemaakt van regelmatige berichtgeving over het centrum. Vandaag vinden we deze communicatie niet meer terug op de website.
regelmatige communicatie vanuit en over het centrum en de mensen die er leven kan bijdragen tot een sfeer van begrip en interesse. Asielzoekers zijn mensen in nood, ook aan gewoon contact. Gewone toenadering doet wonderen. Maar toenadering kan pas groeien wanneer de afstand verkleint. Wij denken dat communicatie over zelfs alledaagse kleine dingen het centrum en zijn bewoners minder vreemd maakt, minder onbekend. Daarom pleiten wij opnieuw voor gemeentelijke communicatie naar alle Berlaarnaren en op geregelde tijdstippen.