De integratie en opstap naar een nieuwe volwaardige tewerkstelling is een belangrijke opdracht voor een openbaar bestuur/O.C.M.W. Zoals voorzien zou men nu reeds 5 mensen moeten tewerkstellen in art. 60 § 7. Momenteel amper 3 mensen. Cfr. MJP 2021-2025.
De aantallen aanpassen is een slechte reflex, een gemakkelijkheidsoplossing.
Waar zijn ze tewerkgesteld ?
Hoeveel partnerschappen heeft men afgesloten met privé ondernemingen ?
Kan men niet wat creatiever zijn ? Volgend jaar moet men normaal gezien 6 mensen tewerkstellen, nu wil men dit eerder afbouwen naar 5. Dit vind ik een zeer slecht signaal.
Er zijn momenteel heel veel vacatures voor laaggeschoolden die niet ingevuld geraken. Bijvoorbeeld: de eigen poetsdienst kan mensen gebruiken. Men overweegt zelfs een deel te laten uitvoeren door een privé bedrijf. Outsourcing dat op dit ogenblik voor niets nodig is !
Graag meer actie in plaats van passief toekijken.
Schepen Nadine Boekaerts antwoordt:
In de MJP werden er dit jaar inderdaad 5 TWE-trajecten voorzien. Momenteel staat die teller op 3, maar het jaar is nog niet om… Deze drie trajecten werden/worden vervuld bij Opnieuw&Co te Nijlen. We kijken hierbij naar de openstaande vacatures, welke aansluiten bij de cliënt en diens voorkeur omtrent verplaatsing (vervoersmogelijkheden).
Corona heeft jammer genoeg roet in het eten gegooid. De winkels waren ook een tijdje gesloten, wat maakt dat we toch kostbare tijd zijn verloren bij onze lopende arbeidstrajectbegeleiding. Ook nu nog lopen die niet zoals zou moeten. Werken op afstand vraagt veel creativiteit van de cliënt en van ons! Bovendien zijn een aantal tijdelijke leefloongerechtigden bij ons komen aankloppen die werden vrijgesteld van werkbereidheid.
Een TWE-traject opstarten is een weloverwogen keuze. Niet iedereen is meteen geschikt om op te starten in zo’n traject. We kijken naar de persoon zijn situatie, vaardigheden en competenties. Vermits cliënten tegenwoordig doorgaans allemaal met multi-problematieken kampen en eerst enkele zaken op orde moeten krijgen, kunnen we niet zomaar iedereen toeleiden naar zo’n traject. Het is immers de bedoeling dat OCMW-cliënten na hun tewerkstelling art. 60 §7 aan de slag gaan in het normaal economisch circuit. Wanneer zij terugvallen op stempelgeld, niet de competenties hebben om dan te voldoen aan de afspraken met RVA/VDAB (waar men ook minder tolerant is), vallen ze vaak terug op leefloon omdat ze een sanctie oplopen. Dat is niet de bedoeling. We streven een duurzame oplossing na.
Momenteel hebben we een samenwerkingsovereenkomst opgesteld met de Kringwinkel Zuiderkempen en Opnieuw&Co. Recentelijk hebben we ook samengewerkt met Delhaize te Berlaar en Storms tegelwerken en vloeren. Voor vrijwilligerswerk werken we samen met de WZC’s in Berlaar.
Partnerschappen afsluiten in het wilde weg doen we niet zomaar. We kijken naar het cliënteel dat we voor ons hebben. Waar liggen de interesses, waar zitten de mogelijkheden. Dan gaan we kijken welke mogelijke arbeidsplaatsen er zijn. Het heeft geen zin om een partnerschap af te sluiten als we er geen gebruik van maken. Bovendien is dit ook geen gemakkelijke opdracht, zeker bij privé ondernemingen. Doorgaans verwachten we een begeleiding (en die is intensiever dan bij niet-OCMW-cliënten) naast een financiële bijpassing. Maar ook fouten mogen maken en er uit leren, kansen krijgen, etc. zijn zaken waar privé ondernemingen zeer beperkt voor open staan. Dat hebben we al mogen ondervinden. Uiteraard staan wij wel open voor suggesties indien je werkgevers kent die hier tijd, en financiële tussenkomst willen bieden, naast die ruimte voor fouten maken.
Toeleiden naar de poetsdienst kan wanneer dit aansluit bij de mogelijkheden en interesses van de cliënt, maar weet wel dat we hiervoor geen subsidies ontvangen omdat het geen sociaal-economie initiatief is. Ik vermoed dat je ook kan beamen dat niet iedereen geschikt is voor de poetsdienst rekening houdend met de achtergrond van ons cliënteel. Poetsdiensten kennen veel verloop, omdat vaardigheden soms te beperkt zijn en er geen tijd en ruimte is op de werkvloer voor bijscholing en bijsturing.
We willen inderdaad het aantal trajecten verlagen naar 5, omdat we merken dat elk jaar een traject toevoegen niet realistisch is. De mogelijkheid tot toeleiden naar TWE is immers zeer cliëntgebonden. Het is dus niet zomaar een gemakkelijkheidsoplossing, maar eerder een weloverwogen keuze omdat toeleiden zo cliëntgebonden is.
Wat wordt er bedoeld met creatiever zijn? Is men eerder van mening om alle leefloners in een traject te plaatsen zonder te werken aan een duurzame oplossing? Dat is zeker niet het opzet van een TWE-traject. Wij plaatsen vanuit de sociale dienst kwaliteit boven kwantiteit.
di 25/08/2020 - 13:39