Zelfs in tijden van lockdown krijgen we gelukkig een prachtige lente. elk jaar opnieuw is de natuur gul met energie met een energie oost bij mens en dier tot gevolg. Jammer dat de lente ook de periode is waarin sommigen in paniek schieten als ze nog maar vermoeden dat er ergens een beetje ongewenst kruid zo kunnen verschijnen. Wij vinden dat mensen nog steeds te weinig worden aangesproken op het gebruik van vergif in woongebied. De laatste jaren kwam er dan nog eens het probleem van de buxus mot bij. Het diertje, ocharme, mee binnengesmokkeld omdat de prijzen van jonge buxus nog maar eens goedkoper moest met invoer vanuit Azië tot gevolg. Hadden we allemaal onze buxus bij lokale producenten gekocht, maar dat is nu te laat. Mensen gingen massaal over tot sproeien. Sproeien met producten die niet enkel de rups van de buxus mot vernietigde, maar ook deze van andere vlinderachtig en. Bovendien is ondertussen aangetoond dat de achteruitgang van de koolmezen te wijten is aan het gebruik van pesticiden tegen de buxus mot. Ondertussen is er draagvlak om een ander probleem, namelijk dat van de processierups, aan te pakken op natuurlijke basis. Het zijn precies de koolmezen die ons daarbij kunnen helpen. Als we dan zien hoeveel pesticidegebruik er op dit eigenste ogenblik nog is op buxus planten vragen we ons terecht af waarmee we eigenlijk bezig zijn. Gezondheid staat meer dan ooit bovenaan ieders prioriteitenlijst. Nu al vallen er bij de landbouwers te veel slachtoffers door gebruik van gifstoffen. Zelfs in tijden van corona mag dat niet aan onze aandacht ontsnappen.
concreet vragen we welke maatregelen de gemeente genomen heeft om het pesticidengebruik door particulieren aan banden te leggen, te controleren.
en meer bepaald willen we dat ook horen in verband met de buxus problematiek.
een herhaalde en doorgedreven sensibilisering lijkt hier meer dan ooit en dringend op zijn plaats.