Een initiatief begin december van DOOF Vlaanderen i.s.m. FARO (steunpunt roerend en immaterieel cultureel-erfgoedveld) stemt opnieuw tot nadenken over de manier waarop gemeente-informatie wordt aangeboden aan inwoners die slecht zien, slecht horen of niet erg vertrouwd zijn met digitale informatie.
Het initiatief behelst een ‘Vlaamse ErfgoedApp’ met een rondleiding in Vlaamse gebarentaal (VGT). Er waren op de rondgangen reeds informatieve tekstpanelen voorzien, Nederlandse ondertiteling bij beeldfragmenten en een uitgetikte versie van de luisterfragmenten. Dit was een eerste stap. De ‘app’ zet een volgende.
Gedrukte informatie kent uiteraard ‘technische’ beperkingen. Digitale kent die beperkingen niet.
Er wordt op gewezen dat doven en slechthorenden die VGT gebruiken een andere grammatica hanteren, een andere zinsopbouw ook. Dit moet in het achterhoofd worden gehouden, anders worden er in het toegankelijkheidsaanbod mogelijk weer nieuwe drempels ingbouwd.
Welke drempels – met het oog op een grote bereikbaarheid van al onze inwoners – werden er reeds weggewerkt in het aanbod van onze gemeente-informatie en zullen nog weggewerkt worden ?